۱۳۹۱ مرداد ۲۲, یکشنبه

زیبائی دویدن. کمال رفعت صفائی

زیبایی دویدن
از زیبایی رسیدن، زیباتر است.
  (افسانه‌ی آرامش، ش.م.م‌.ش)

*
      از ما بودند؛
      و مثل آب خوردن پرنده
      زیبا بودند. (مثل آب خوردن پرنده، همان)

*
هر وقت گم شدی
      با خود بگو
من راه و راهنما و  خانه‌ام( هر وقت گم شدی، ۱۲)
----------------------


من شاعرم

                  درختم
      اما از درختان دیگر
      آنقدر دور نیستم که مقدس شوم
      (در ماه کسی نیست، عصر نو)

*
      نه!
      در جنگل
      هیچ درختی مقدس نمی شود (همان)

*
      قدرت
      یا مثل رویا و نان و خاک
      به تساوی تقسیم می شود
      و یا که غبار می شود
      همین و

              بس! (همان)

*
      کوشیدم تا اندکی از پدر هشیارتر شوم، نشد!
      به تلاطم افتادم تا میراث من
      آشفتگی های مادرم نباشد، نشد! ( از وبلاگ « من و مهاجرت»)

*
      به این نتیجه‌ی غمناک رسیده‌ام
      که نه من بر گردِ خورشید می چرخم و نه مادرم (مهارت غمناک، دوات)

*
      گم شوید!
      من اگر به بیابان بدل شوم
      شهروند شما نخواهم شد (پیاده‌، دوات)

----------------------

برگرفته از:
      شاعران مهاجر، مهاجران شاعر
      عصر نو
      وبلاگ مهاجرت

دوات

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر