رضا رجب زاده از کسانی که مدت بیست و سه سال عمر خود را در ارتش آزادی بخش گذرانده بود از لیبرتی و آغوش رهبر عقیدتی جدا شد و به آغوش انجمن نجات گیلان و خامنه ای باز گشت. او از جمله آخرین فراریانی است که پس از فرار نصرت الله تخم افشان و ارزین و پیمان و محسن دیاله و تقی صالح از کمپ لیبرتی فرار و خود را تسلیم نمود. مع الاسف بحران فرا گیر سیاسی و تشکیلاتی و ایدئولوژیک که به دلیل اشتباهات هول آور و نابود کننده رهبری مطلق العنان به وجود آمده است برای تعدارد زیادی از گریختگان راهی جز برگشتن به اغوش حاکمهای کثیف جمهوری اسلامی باقی نگذاشته است. آنها بقدری بدبختی و فشار را تحمل کرده اند و در جلسات دچار فرو ریختگی شده اند که آخرش همه آمال و آرزوهایشان را نادرست و بر باد شده دیده اند آیا رهبر از خود سئوالی را نمیکند که چرا این افراد پس از بیست سی سال مبارزه به آغوش همان رژیمی بر میگردند که برای برانداختن آن مسلحانه کوششهای متمادی نموده بودند. آیا رهبر سئوال نمیکند چرا بزرگترین سازمان سیاسی ایران باید اینطور بشود؟ ایا رهبر نمی پرسد چرا زنان عضو شورای رهبری اش باید بیایند و در رسانه ها اعلام کنند که مورد بهره جنسی قرار گرفته اند و حیثیت هزاران شهید که در راه مبارزه با آخوند در زیر خاک رفته اند خدشه دار شود که این چطور سازمان و رهبری می باشد.آیا این رهبر فکر نمیکند هر اسمی برای او خوبست مگر کلمه بسیار بسیار بسیار مضحک رهبر، که او افراد خود را با اشتباهات وحشتناکش جز به گورستان و زندان و شکنجه گاه و آغوش صدام و ملک حسین وکشورهای بیگانه سرمایه دار و خودکشی و تنهائی و غربت و بدبختی و طلاق وآوارگی زن و شوهر و بچه و آخرش هم آخوندها رهبری نکرده است. و اقعا باید سئوالی نمود که مثل میشد بدتر از این هم رهبری کرد و اگر می شد چه مسئله ای نمودار میشد که الان نیست. در تاریخ سازمان مجاهدین هیچ کسی نتوانست جز رهبر اینطور سازمان مجاهدین را به نکبت و بدبختی دچار کند . ایا رهبر سئوال نمیکند که چرا؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر