خانم مریم رجوی درجمعیت انبوه از فرانسویان تخمینا هزار نفر شخصیت در سیزده ژانویه سخنرانی نموده است
و اعلام نموده است دولت فرانسه باید در مقابل دولت ایران بایستد. به نظر می اید سه هزار شهردار و منتخب فرانسه هم از او پشتیبانی کرده اند.
این البته جالب میباشد و مثل همیشه نشاندهنده این میباشد که تشکیلات یعنی سازمان مسعود و مریم رجوی هنوز از امکانات مالی و تشکیلاتی بسیار خوبی برخوردارند که می توانند ضیافت هزار نفره بر پا کنند. البته این چندان مهم نیست که پارسال آنها حدود بیست سی هزار تن خارجی را به مراسم خود آورده و میلیونها مخارج نمودند. در همین حالت که در اور سور اواز مهمانی بر پاست در لیبرتی سه هزار و چند صد رزمنده دارند در وضعیت بسیار بسیار بدی جان میکنند و سر نوشتشان هم معلوم نیست. به زبان ساده می شود تشریح نمود که اینها بالاخره چه سر نوشتی باید داشته باشند و چه استراتژی جز استراتژی نمایش اجساد فرزندان رنجدیده مردم و مظلومیت نمائی کربلا گونه و امثالهم چه چیز دارد دنبال میشود و قبل از آن اصل قضیه این است که چرا در دهسال قبل درسال دو هزار سه میلادی که وقتی اولین گلوله ها در رفت خانم رجوی مخفیانه به فرانسه مهاجرت کردند و آقای رجوی مخفی گردیدند چرا یک فکری به حال این رزمنده ها نشد؟ بر اساس چه طرحی آنها را در آنجا نگاه داشتند تا به این روزگار گرفتار شوند.آیا رهبران به این فکر نمودند یا ننمودند تا تمام راهها مسدود شد و وضع اینطور شده که می بینیم و چرا این استراتژی مهاجرت و فرار رهبران از همان بعد از سی خرداد سال شصت که آقای رجوی مهاجرت کردند و دهها هزار میلیشیا و مجاهد بی جا و خانمان دسته دسته دستگیر شده و تیر باران گردیدند ادامه پیدا کرده ولی توضیحی برای این اعمال داده نمیشود.حالا از این مساله مهم که گذر کنیم باید دید این چه نوعی سیاستی است که در آن یک نام و نشانی از ایرانیان نیست.مگر قرار است دولت و ملت فرانسه قیام نمایند. البته کمک آنها خوبست با این شرط که در این نوع مراسم بجز از هواداران و چهره های مربوط به مجاهدین اقلا یک ده پانزده شخصیت شناخته شده ایرانی هم باشند!ولی نیستند. یک جنبشی که بقول خودش میگوید تنها جنبش مقاومت میباشد و هیچکس را جز خودش قبول ندارد چرا نمی توان اقلا ده نفر ایرانی را در کنارش نشان دهد و هی پشت سر هم سالنهای خود را از خارجیان پر مینمایددر حالیکه در ایران یک ملتی دارد بر علیه حکومت ملا رزم میکند و چطور این ملت و شخصیتهای او توجه به این مقاومتی که خانم رجوی رهبرش میباشد نمی کنند. حالا در نظر میگیریم که در داخله خطر زیادست و افراد را میگیرند و بلایای متعدد بر سرشان میاید. این قبول است هر چند یک ملت انقلابی که نمیترسد این خمینی مرتجع کفتارخونخور وقتی که هنوز آن سیمای منحوسش کشف نشده بود مگر در مقابل گلوله نامش بر لب ملت نبود؟ ملت که نمی ترسیدکه حالا بگوئیم الان میترسد در داخل. در خارج کشور چه شده است که از این همه ایرانی و گروه سیاسی و اجتماعی ده تا نباید در این مهمانی باشند؟این چطور مهمانی است؟که همه باید خارجی باشند. خانم رجوی خودش ادعا دارد رهبر مقاومت ملت ایران است ولی با این گونه وضعیت این به نظر می اید که ایشان اگر که ملیت فرانسه بگیرند حتما میتوانند یک شهردار یا یک وکیل در این مملکت بشوند و بحال مردم فرانسه مفید باشند ولی ملت ایران خودشان رهبر خودشان را پیدا میکنند. رهبر ملت ایران از خارجه نمی آید از داخل همان مبارزه که در داخل کشور است پیدا میشود.رهبر ملت ایران که نمی گذارد از سی سال قبل بیاید خارجه برای خودش چائی بخورد و مردمش در داخل ایران باشند رهبر ملت ایران خط مبارزاتی اش را برای مردم روشن می نمایاند. رهبر ملت ایران تکیه اصلی اش روی ملت ایران و نمایندگان ملت است.رهبر ملت ایران بعد از سی سال حکومت ملا افکار و شکل و قیافه اش شبیه به ملا نمی باشد.اینها را باید در گوش هوش گرفت و نگاهشان داشت تا اشتباه نشود. در آخر در طول تاریخ مملکت ایران تا کنون چنین نوع رهبری نه دیده شده و نه از او حرفی زده شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر